Ławy mięsne (jatki) Dla rzeźników ławy mięsne, jako wyznaczone miejsce do handlu tym produktem żywnościowym, wyznaczone były pomiędzy ul. Wielką (ob. Szeroka) a ul. Przy Kościele św. Jana (ob. Kopernika), tj. w miejscu obecnych posesji Szeroka 37 i Kopernika 8. Najprawdopodobniej w sąsiedztwie zlokalizowane były inne obiekty handlowe, np. ławy chlebowe. Znajdowały się one więc tuż przy pierwotnym rynku. Po powiększeniu obszaru Starego Miasta w 1251 r. centrum miasta – rynek – przeniesiono na obecne miejsce, a dawny rynek przy kościele Świętojańskim stracił na znaczeniu. Lokalizacja ław mięsnych nie zmieniła się wtedy, w przeciwieństwie do ław chlebowych, które zostały przeniesione w 1259 r. na rynek – do nowego Ratusza Staromiejskiego. Ławy chlebowe i inne urządzenia i obiekty handlowe były w Toruniu własnością miasta (stąd ich powiązane z budynkiem miejskim – ratuszem), natomiast ławy mięsne aż do 1309 r. były własnością zakonu krzyżackiego. Dopiero w tymże roku w zamian za miejską wieś Srebrniki stały się w posiadaniu miasta. Lokalizacja ich nie zmieniła się. Ilość kramów - ław była ściśle limitowana, co wiązało się z typowymi dla średniowiecznego systemu cechowego sztywnymi przepisami, hamującymi rozwój konkurencji. Mistrzowie cechowi zakupywali poszczególne ławy w dziedziczne użytkowanie i opłacali za nie roczny czynsz komturowi krzyżackiemu, a od 1309 r. Radzie Miasta. Z kolei posiadanie ławy było w cechu rzeźniczym warunkiem uzyskania mistrzostwa. Nie mogło być zatem więcej mistrzów, niż jatek. Od samego początku ławy mięsne przynosiły niemały dochód: pieniądz, zaopatrzenie w żywność i łój, służący do napełniania lampek. Pamiętać przy tym należy, że mięso stanowiło jeden z podstawowych artykułów spożywczych okresu średniowiecza.