(Dawny) szpital obywatelski

 

Pod koniec XIX w. funkcjonowało w Toruniu już kilka szpitali, w tym wojskowe, wyznaniowe, prywatne oraz miejski z 1890 r. na terenie zamku krzyżackiego.

 

W 1907-1909 r. zbudowano kolejny szpital w Toruniu, pierwszy w zachodniej części miasta - na Przedmieściu Bydgoskim. Zaprojektował go miejski radca budowlany, Bruno Gauer, na planie litery U z bocznymi skrzydłami prostopadłymi do ulicy Waldstrasse (dziś J. Słowackiego).

 

Sale chorych rozmieszczono od strony słonecznej - południowej oraz wschodniej i zachodniej w przypadku skrzydeł bocznych. To był też pierwszy szpital toruński, gdzie wszystkie sale były małe, w których pacjent mógł być traktowany indywidualnie, w przeciwieństwie do innych dotychczasowych szpitali z salami wieloosobowymi.
Na tyłach działki, za budynkiem rozciągał się ogród z warzywami i różami.

 

W swej architekturze budynek ma detale zdobnicze zaczerpnięte z ówczesnej secesji, dach w typie barokowego mansardowego. Ceglane fasady kontrastują z tynkowanymi elementami jasnymi.

 

W okresie polskim (po 1920 r.) mieściła się w nim Lecznica Dobrego Pasterza. Po 1945 r. budynek stał się kolejno siedzibą: schroniska, internatu, komendy MO, a od początku lat 80. do roku 2003 mieściła się tu bursa szkół średnich. Od 2017 r. jest siedzibą domu dla duchownych seniorów.