Kamienica ul. Łazienna 13

Narożna kamienica powstała w 1889 r. w miejscu średniowiecznej kamienicy mieszczańskiej, frontem zwróconej do ulicy M. Kopernika (dawniej Świętojańskiej). Był to 3-osiowy budynek sięgający początkiem XIII w., który w okresie nowożytnym został przekształcony na spichrz (w elewacji widoczne charakterystyczne okna); jego szczyt zdobiły XVII-wieczne motywy manierystyczne. Portal miał formę klasyczną z tympanonem.

W swej architekturze dzisiejszy obiekt nawiązuje do neorenesansu francuskiego posiadając typowe dla niego wysokie dachy oraz ceglane elewacje ujęte w obramowania z jasnego kamienia (tynku).

Na parterze mieści salę restauracyjną z bogato zdobionym, monumentalnym stropem klasycystycznym.

 

Od 1900 r. mieszkali tu Otto i Helena Steinbornowie - polscy działacze polityczni, narodowi, społeczni, poza tym Otto był znanym i cenionym lekarzem chorób skórnych oraz wenerycznych, który otworzył swą praktykę wkrótce po przybyciu jesienią 1899 r. do Torunia (urodził się w 1868 r. w Nowych Suminach w Borach Tucholskich w rodzinie niemieckiej).

Dom Steinbornów przyciągał wielu. Spotykali się tu ludzie o znanych nazwiskach i ważnych stanowiskach z rozpoczynającymi dorosłe życie. Był jednym z ośrodków życia towarzyskiego, politycznego i artystycznego polskich mieszkańców Torunia pod pruskim (niemieckim) zaborem.
Wraz z podjęciem praktyki lekarskiej Otto rozpoczął działalność jako członek Towarzystwa Przemysłowego w Toruniu i Towarzystwa Naukowego w Toruniu (od 1923 r. wiceprezes), był współzałożycielem Towarzystwa Muzealnego w Toruniu, członkiem (od 1919 r. prezesem) Polskiej Rady Ludowej w Toruniu. W dniu włączenia Torunia do II Rzeczypospolitej po okresie rozbiorów (18 stycznia 1920 r.) witał wkraczające do miasta oddziały polskie jako komisaryczny prezydent (zobacz: Polska odzyskuje Pomorze).

Pełniąc obowiązki zawodowe cały czas w okresie międzywojennym kontynuował działalnośc polityczną i społeczną.

W 1921 r. w tej kamienicy założył Lecznicę Dobrego Pasterza, gdzie organizował rónież opiekę dla byłych prostytuek dotkniętych chorobami wenerycznymi.

Rok po śmierci, w 1937 r. na elewacji siedziny Towarzystwa Naukowego w Toruniu - którego był długoletnim aktywnym członkiem - odsłonięto tablice pamiątkową.

Ze swego społecznego zaangażownaia znana była też jego żona, Helena Steinborn, która w tym domu organizowała liczne przedsięwzięcia dobroczynne.