Łobdowo
LokalizacjaZiemia Chełmińska, powiat wąbrzeski, gmina Dębowa Łąka
46 km na płn.-wsch. od Torunia
Klasyfikacja atrakcyjności turystycznej: 
Na kartach historii wieś pojawia się w 1302 r. jako Lobedow uzyskujące w tymże roku dokument nadania prawa chełmińskiego od mistrza krzyżackiego, komtura chełmińskiego Güntera von Schwarzburg. Później należała do komturstwa golubskiego. Kroniki odnotowują duże straty wojennej wsi w 1414 r. Po włączeniu do Królestwa Polskiego po II pokoju toruńskim w 1466 r. Łobdowo stało się własnością królewską należącą do starostwa w Golubiu.
Z Łobdowa pochodzi błogosławiony Jan Łobdowczyk (zmarły ok. 1264 r.), franciszkanin w Toruniu (zobacz: Franciszaknie w Toruniu) i w Chełmnie, parton flisaków i żeglarzy.
Gotycki kościół
Gotycki kościół św. małgorzaty w Łobdowie należy do najcenniejszych zabytków na Ziemi Chełmińskiej i wraz z innymi podobnymi kościołami tego regionu tworzy wyjątkową grupę architektoniczną gotyckich kościołów wiejskich Ziemi Chełmińskiej. Nie jest znana pewna data jego budowy, ale przyjmuje się, że mógł powstać w 1. poł. XIV w. Wzmiankowany był po raz pierwszy w 1414 r. przy okazji wskazywania strat wojennych. Po zniszczeniach z czasów "potopu" szwedzkiego został odnowiony w 1665 r.
O niezwykłej wartości tego zabytku architektury decyduje przede wszystkim jego bogaty schodkowy szczyt wschodni z końca XIV w. i wieża umieszczona na osi świątyni od zachodu. Wspomniany gotycki schodkowy szczyt można z pewnością uznać za najefektowniejszy wśród wszystkich podobnych wiejskich świątyń Ziemi Chełmińskiej.
Dzielą go na pięć kolumn wysmukłe przekątnie ustawione służki zwieńczone murowanymi daszkami. Krańcowe kolumny szczytu zdobią dwie kondygnacje par ostrołukowych blend i umieszczone nad nimi trójkątne szczyciki z kolistymi przeźroczami. Kolejne dwie kolumny dekorują cztery kondygnacje identycznych blend oraz analogiczne szczyciki. Najwyższa kolumna środkowa w dwóch dolnych kondygnacjach zawiera niewielkie ostrołukowe okno, a nad nim cztery kondygnacje analogicznych, jak w pozostałych kolumnach blend oraz identycznie ukształtowany szczycik.
Całość stanowi układ harmonijny i bardzo dekoracyjny, formą i bogactwem upodabniający się np. do wschodniego szczytu fary w Brodnicy z ok. 1370 r., będącego jednym z najwybitniejszych zabytków architektury gotyckiej na Ziemi Chełmińskiej.
Wieża kościoła łobdowskiego była już w średniowieczu przebudowywana zapewne z powodu katastrofy budowlanej. Od północnego-wschodu wieżę wzmacnia wydatna, pięciouskokowa przypora. Całość uzupełniają nieregularnie rozmieszczone otwory okienne i blendy, oraz niski czterospadowy, kryty dachówką dach.
Niektóre pomieszczenia kościoła kryte są sklepieniem krzyżowym (kruchta pod wieżą) lub kolebkowo-krzyżowym (kaplica). Wyposażenie wnętrza późnorenesansowe, barokowe i rokokowe, przede wszystkim z XVII i XVIII w. Do najważniejszych zabytków wnętrza należą: dwie średniowieczne kropielnice granitowe, późnogotycki krucyfiks z 2. ćw. XVI w. (na belce tęczowej), późnorenresnsowy ołtarz główny z pocz. XVII w. Lewy ołtarz boczny z pocz. XVIII w. poświęcony jest lokalnemu błogosławionemy Janowi z Łobdowa
