Światowe dziedzictwo
6. grudnia 1997 roku na specjalnej sesji UNESCO w Neapolu na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego i Naturalnego UNESCO został wpisany obszar historycznego centrum Torunia - średniowieczny zespół miejski, składający się z trzech jednostek:
• Starego Miasta >>>
• Nowego Miasta >>>
• Zamku Krzyżackiego >>>
• Starego Miasta >>>
• Nowego Miasta >>>
• Zamku Krzyżackiego >>>
Prestiżowa Lista Światowego Dziedzictwa Kulturowego i Naturalnego UNESCO jest spisem unikatowych, bezcennych dla ludzkości obiektów świata, świadczących o cywilizacyjnym dorobku człowieka, jak i będących naturalnym, zachowanym wytworem sił przyrody, podlegających szczególnej ochronie.
Lista została ustanowiona Konwencją dotyczącą ochrony Światowego Dziedzictwa Kulturowego i Naturalnego UNESCO, przyjętą w Paryżu w 1972 roku. Do dziś została ratyfikowana przez 177 państwa świata.
Pierwszego spisu obiektów światowego dziedzictwa dokonano w 1978 roku. Ta pierwsza Lista zawierała wówczas 12 obiektów, do których należała m.in. dzielnica staromiejska w Krakowie oraz kopalnia soli w Wieliczce. Lista jest cały czas rozszerzana o nowe miejsca, których jest już 936 (2011 r.).
Lista tworzona jest przez ONZ ds. Oświaty, Nauki i Kultury. Ta wyspecjalizowana struktura ONZ prowadzi wszechstronną działalność w celu wspierania i rozwoju oświaty, nauki i kultury na świecie.
Lista została ustanowiona Konwencją dotyczącą ochrony Światowego Dziedzictwa Kulturowego i Naturalnego UNESCO, przyjętą w Paryżu w 1972 roku. Do dziś została ratyfikowana przez 177 państwa świata.
Pierwszego spisu obiektów światowego dziedzictwa dokonano w 1978 roku. Ta pierwsza Lista zawierała wówczas 12 obiektów, do których należała m.in. dzielnica staromiejska w Krakowie oraz kopalnia soli w Wieliczce. Lista jest cały czas rozszerzana o nowe miejsca, których jest już 936 (2011 r.).
Lista tworzona jest przez ONZ ds. Oświaty, Nauki i Kultury. Ta wyspecjalizowana struktura ONZ prowadzi wszechstronną działalność w celu wspierania i rozwoju oświaty, nauki i kultury na świecie.
Konwencja paryska z 1972 roku wyznaczyła kryteria, na podstawie których możliwe jest określenie uniwersalnych wartości proponowanych zabytków, a w konsekwencji ich zaliczenie do Światowego Dziedzictwa. Wobec obiektów kulturowych stosuje się sześć kryteriów.
W przypadku Torunia i Warszawy najważniejszymi kryteriami były:
- obiekty wpłynęły na dalszy rozwój architektury,
- obiekty stanowią wybitne dzieło ilustrujące okres historyczny.
W przypadku Krakowa, kopalni soli w Wieliczce i Zamościa najważniejszym kryterium było:
- obiekty stanowią wybitne dzieło ilustrujące okres historyczny.
W przypadku Malborka najważniejszymi kryteriami były:
- obiekt wpłynął na dalszy rozwój architektury,
- obiekt jest unikatowym świadectwem kultury,
- obiekt stanowi wybitne dzieło ilustrujące okres historyczny.
